Woensdag 23 maart was het zover. Om 7u zaten we in de auto, op weg naar Amsterdam voor de eerste liposuctie. De bovenbinnenbenen en de helft van de achterkant van de bovenbenen stonden op het programma.

Helaas mocht er geen begeleider mee naar binnen dus stapte ik om 8.30u alleen naar binnen.

Behoorlijk zenuwachtig. Ik moest even wachten en na een kwartier werd ik opgehaald door de verpleegkundige en werd ik meegenomen een kamertje in, waar ik de ochtend door zou brengen.

Ik mocht mij uitkleden en kreeg een operatieschort aan, anti-slipsokken en een onderbroek van de kliniek. Daarna werden er foto’s gemaakt en kwam de arts alles aftekenen met blauw en rood.

Vervolgens mocht ik gaan liggen en kreeg ik een paar kleine prikjes om de huid te verdoven en op die plaatsen kreeg ik vervolgens langere naalden in mijn benen en werd er vloeistof naar binnen gepompt. Dat was in het begin niet zo prettig. Het prikte en voelde branderig aan. Maar na een paar minuten begon de verdoving te werken en merkte ik het niet zo meer. De naaldjes werden steeds verplaatst en het afgetekende gebied, werd helemaal hard en opgezet van de hoeveelheid vloeistof (11 liter) en sloeg wit uit (das normaal trouwens). Aan de achterkant werd dit proces herhaald. Vervolgens mocht ik even naar de wc, wat een behoorlijk uitdaging was met harde binnenbanden tussen de benen .

Maar goed, allemaal gelukt en toen mocht ik een halfuurtje de verdovingsvloeistof in laten werken, met een cappuccino. De taart is een sfeerimpressie maar paste prima bij mijn stemming 🙂

Na het inwerken van de vloeistof, kwam de arts en zijn we begonnen. Ik voelde geen pijn, alleen wat druk van de canule die door mijn been bewoog. Het ging eigenlijk heel voorspoedig allemaal. Alleen het laatste werd minder fijn, doordat hij dichter op mijn spieren kwam. Wel te doen, maar ik was het wel zat zeg maar. Het was precies lang genoeg.

Daarna werd er nog wat overtollig vloeistof via de wondjes naar buiten gedrukt en werd ik door 2 verpleegsters lekker ingepakt met absorbtiemateriaal, mijn voeten gewassen en een compressiepak aan. Hier onder een foto van het absorbtiemateriaal Heel knap aan elkaar geplakt door de dames en ik ben niks doorgelekt. Het zat wel behoorlijk vol met vocht.

In totaal is er 4,5 liter vet verwijderd, wat bovengemiddeld is. Helaas zaten er ook hele netwerkjes aan spataderen tussen de vetcellen verstopt, waardoor het er bloederig uit ziet. Op doktersadvies aan de biefstuk dus 🙂

Na de lunch mocht ik de kliniek weer verlaten en stond mijn vriend te wachten om mij naar huis te rijden.

Eerlijk is eerlijk, toen de verdoving uitgewerkt was, had ik echt wel veel pijn. Maar dat werd gelukkig minder na paracetamol.

De nacht was ook niet heel fijn, want door dat ook mijn knieën waren ingezwachteld, kon ik alleen maar op mijn rug liggen en ik ben een zijslaper.

De volgende dag de hele rambam eraf geknipt, gedoucht en met wat gaasjes in een schoon pak. Dat voelde al veel fijner. De pijn was goed te doen. Ja, het voelt blauw en beurs, maar wat ik al zei, goed te doen. Meerdere kleine stukjes gewandeld over de dag. In totaal 3500 stappen volgens de stappenteller.

Vandaag heb ik de eerste foto’s van voor de liposuctie en van vandaag naast elkaar gezet en ik ben heel tevreden met het resultaat.

Je ziet duidelijk bij mijn knieën aan de zijkant nog vochtzakjes hangen, maar dat trekt vanzelf weg. Dat zal een week of 2/3 duren. Maar je ziet al heel goed de ruimte tussen mijn dijen.

Tot zover mijn verslag. Ik zal over een week of 2/3 een update plaatsen met nieuwe foto’s. Hopelijk is dan het meeste vocht weg.