Inmiddels alweer ruim 3 weken geleden dat de voorkant van mijn bovenbenen is gedaan. Dit was de laatste bovenbenensessie.

De ingreep was wederom prima te doen. Omkleden, antibiotica, chillpil en paracatamol innemen, foto’s maken voor het dossier, aftekenen, liggen.

De verpleegkundige zet verdovingsprikjes, zet de naalden waar verdovingsvloeistof doorheen loopt en inlaten werken onder het genot van een bakkie koffie.

Bij de onderste foto zie je duidelijk de lijn met wat wit is en helemaal strak (en hard) staat van de vloeistof en daaronder is mijn normale huidskleur.

De arts is na ruim een uur begonnen en heeft weer een paar liter vet eruit gehaald. Soms, tegen de randen aan van waar het wel/niet verdoofd is, is het even pijnlijk. Maar dat is zo kort dat het goed te doen is. Het is vooral de energie die het je lijf kost waar je zo moe van wordt.

Na dat ik ingepakt was, lekker gegeten en naar huis.

En: dit is de makkelijkste herstelperiode ever! De volgende dag heb ik al best wel (op langzaam tempo) veel gewandeld. Het ging zo goed, dat ik het weekend al 10.000 stappen kon zetten en daarna nog energie over had! Hoe bizar! Omdat er bijna geen spataderen waren, ben ik ook niet zo blauw/zwart gekleurd geworden als bij de andere twee ingrepen.

En hoe ziet het er nu uit dan?

Nou… Zo! Wát een verschil!

Inmiddels niet meer beurs, pas ik kleinere broeken en kan ik 18 (!!!!)km op 1 dag wandelen…. Bijna helemaal pijnvrij