Hoe voelt dat dan? Wandelen met lipoedeem?

Nou, ik begin altijd met goede moed. Na een kilometer of 4/5, komt er een soort verzuring in mijn benen. Ik zou kunnen gaan zitten, maar daarna ben ik erg stijf en duurt het weer even voor ik in de flow zit. Na een kilometer of 6, heb ik het gevoel alsof ik extra gewichten aan mijn benen heb hangen. Als het wat kouder weer is, krijg ik steken in het vet van mijn bovenbenen. Als of er iemand steeds met cocktailprikkertjes in mijn benen prikt.

De kou voelt als een gel over mijn benen uitgesmeerd. Heel intens. Door dat mijn benen zwaarder aanvoelen, til ik ze niet meer goed op, en struikel ik steeds vaker. Ook al wil ik graag meer en langer wandelen, dat gaat gewoon niet. Helaas. Als ik dan eenmaal thuis ben, dan zijn mijn benen intens koud, tot op het bot. En daar is echt een elektrische deken, hete douche of 2 dekentjes voor nodig en veel geduld, voor dat weer een beetje op temperatuur is. Daarnaast ben ik moe. Conditioneel niet, maar mijn batterij is leeg. Op. Zo een knipperend batterijtje ben ik dan. En dat duurt echt een paar uur voor ik weer een beetje mens ben. Vaak ben ik te moe om de trap op te lopen om te douchen of om even naar bed te gaan. Ik ben dan ook niet meer in staat om te koken oid.

Dus ja, het plezier in wandelen is de laatste 2 jaar wel wat minder geworden, hoewel ik toch wel graag wandel, als ik verder geen andere activiteiten op die dag heb, want heel fijn voor een vol hoofd.